Beturvitringur

13.1.2008 | 02:35

D ó p i ð INN - D ó t i ð ÚT

Að vonum gleðjumst við yfir gífurlega góðum árangri toll- og löggæslu, en á hverju ári tekst að hindra að fíkniefni komist á “markað” þ.e.a.s. að þau nái til ungmennanna okkar. Fylgst er með komu skipa og flugvéla svo alltaf næst einhver hluti þess sem reynt er að smygla. Sumum finnst það sem næst að stöðva vera dropi í hafið, en hafið er nú einu sinni samansafn dropa. Ég velti fyrir mér hvort eins vel sé gætt að SKIPAFERÐUM FRÁ LANDINU. Hér eru hópar sem ráðast inn hjá saklausu fólki og ræna það og rupla. Í allflestum tilvikum fer góssið innan tveggja sólarhringa í gám og svo um borð í skip sem er á leið til útlanda. Í millitíðinni fer fram vandleg skipulagning. Þýfið er flokkað og stundum merkt og dreift í nokkur “vöruhús”. Þar eru gámar fylltir og mörg ríkisstyrkt stofnunin gæti verið stolt af skipulagningunni. Nú kann það að vera að með skipalestun sé strangt eftirlit. Það er jafn nauðsynlegt. Sé fíkniefnasölum gert ófært að koma þýfi í verð, til að borga næstu sendingu, gætu heimilismunir e.t.v. fengið að vera þar sem þeir eiga heima. Ég hugsa e.t.v. ekki allt til enda, því ekki er hægt að ímynda sér hvað kæmi í staðinn. * * * * * Helst vil ég að því verði komið á að í fjölmiðlum verði talað um hve marga efnin hefðu getað lagt að velli, þegar fjallað er um magnið. Ekki áætlað “götuverð”. Segja mætti að: “tuttuguogþrjúþúsund manns hefðu komist í vímu og rýrt andlegt atgervi sitt með þeim skammti sem lagt var hald á”

Flokkur: Stjórnmál og samfélag | Facebook