HJÁLPARSTOFNUN BANKANNA ±

Hjálparstarf bankastofnana   ±

Hvernig gátu bankar og önnur fjármálafyrirtæki blásið öllum sönsum og rökhugsun úr fólki?  Datt fólki virkilega í hug að þessi fyrirtæki væru að „hjálpa“ ungu fólki og öðrum sem þurfa á íbúðalánum að halda?  Síðan hvenær er það hugsanlegt að auglýsing frá fjármálastofnun sé ábending um að hún ætli að létta einhverjum greiðslubyrði og lánaáþján? 

Þegar sést gylliboð frá þessum stofnunum á maður að hlaupa ef maður getur, það má bóka það að gylliboðið miðast ekki við hag viðskiptavinanna.  Auðvitað vill maður ekki að þessi fyrirtæki fari á hausinn en við verðum að gæta að.  Þeir sem yngri eru verða að leita sér fróðleiks og það EKKI HJÁ FYRIRTÆKINU sem ætlar sér að féfletta þig pínulítið eða alveg!

Það eru ekki allir sem hugsa vel útí „hegðun“ jafngreiðslulána sem oftast  eru merkt „annuitet“ á verðbréfum og innheimtuseðlum.  Þegar bankarnir stukku fram, fyrir man ekki fyrir hve fáum árum, og buðu lægri vexti á fasteignalánum en höfðu tíðkast hefði þurft nett námskeið. En þegar lántakandi er búinn að borga af jafngreiðsluláni í 10-15 ár (af 40 ára láni; þ.e. ca helming lánstímans) fer að hjakka í höfuðstólinn.   Sá sem fengið hafði Íbúðalánasjóðslán og borgað af því t.d. 15 ár og skipti svo yfir í gylliboðið um kannski  1-1 ½%  lægri v exti, varð að BYRJA UPPÁ NÝTT að borga útjafnaða vexti og bætur og engin eignaaukning hafin.  Ekki nóg með það heldur hafa flestir bankarnir endurskoðunarákvæði um breytingu vaxtaprósentu, t.d. á 10 ára fresti. Það þýðir það að grey sem var búið að borga vexti í áraraðir, án þess að eignast neitt, fer yfir til peningastofnunar sem býður aðeins lægri vexti og kannsi hærri lánsfjárhæð, byrjar á vaxtagreiðslum á ný, glaður vegna lægri vaxta en gleymir að lesa eða vill ekki muna eða heldur að ekki skipti máli að umsamdir vextir gilda ekki allan lánstímann!

Það er auðvitað ekki bönkunum að kenna að við hegðum okkur eins og fávitar í fjármálum, t.d. voru allmargir sem tóku „aðeins hærra“ lán en sem nam fjárhæð til uppgreiðslu þess eldra, og redduðu svona sitt hverju smálegu, sem þeir höfðu ekki alveg haft efni á. Eins og þeir hefðu frekar efni á því með meira láni.

Margir muna auglýsingu, sem reyndar hvarf eftir frekar skamman tíma. Þar voru boðin íbúðalán sem ekki þurfti að greiða af fyrstu fimm árin, en VEXTI skyldi þó greiða. Sennilega sitja einhverjir eftir með sárt ennið og geta í besta falli huggað sig við að hafa borgað sjálfum sér fokdýra leigu.

Þá tröllriðu gjaldeyristengdu lánin markaðssetningu fjármálastofnananna. Á þeim tíma var a.m.k. jenið óvenjulágt og enginn yfir örvitagreind gat verið svo bjartsýnn að halda að það stigi ekki fljótlega.  Herra minn, og þá höfðu núverandi aðstæður ekki komið í ljós eða fæstum ljóst að þær væru að skapast. Það erum við að fatta um þessar mundir.

Ég vil að meðhöndlun fjármála heimilanna þ.m.t. innsýn í fjármálaheiminn verði skyldugrein í grunnskólum og því námskeiði ljúki með prófi. Standist nemandi ekki það próf, fyrirgerir hann rétti sínum til að sýsla með fé fyrir aðra en hann einan og sjálfan (geti ekki skuldsett maka og börn (fjölskyldu) og jafnvel sett þau í óendanlega skuldafjötra) 

Athugasemdir

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 10.5.2008 kl. 01:48]

Ég er sammála þér um að það þarf að gera fjármál heimilanna skyldugrein í grunnskólum