K Ó R A N I N N

Fyrir þá sem vilja lesa og kynna sér Kóraninn, er hann að finna eftir þessari slóð, reyndar á ensku:

http://nmsismail.faithweb.com/quaran.htm

K y n d i l l

Friðar- og sameiningartákn í aðdraganda Ólympíuleikanna. Kyndilferð umhverfis jörðina. Tugþúsundir mótmælenda. Tugþúsundir öryggisvarða. Kyndilflugreisur.

Þetta kostar offjár. Hvað væri hægt að kaupa mörg heilsuverndandi flugnanet, bóluefni, heilsuverndarstaði, lyf, næringu, hreint vatn eða hreinlætisaðstöðu fyrir andvirðið?

Mér finnst að hafa mætti táknræna heimsreisu logans; hafa ákveðna staði á áfangastöðum eldsins og tendra þar eld á skipulögðum, ráðgerðum tíma; láta logann "stökkva" milli staða.

Þá gætu mótmælendur notað annan vettvang fyrir sín hugðarmál, fólk þyrfti ekki að slasast eða jafnvel láta lífið fyrir FRIÐARtáknið.

Gæludýr frá öðrum hnöttum.

Kannski hafa margir á undan mér velt þessu upp eftir að hafa velt vöngum vel og lengi.

Hvernig stendur á þessum yfirlýsingum sem gegnumgangandi eru um geimverur sem hingað eiga að hafa komið í jarðarför og stundum sést.

Alls kyns meintar skrítnar fígúrur eru álitnar verur frá öðrum kerfum. Þetta er auðvitað ekki "fólkið" sjálft, heldur (gælu-) dýr sem notaðir eru í könnunarleiðangra.  Hvað gerði mannfólkið hér á Jörð í fyrstu geimskotunum? Jú, jú, þeir sendu t.d. apa.  Sjáið þið ekki fréttir í "blöðum" "þar úti" með lýsingar á jarðverunum?

BÍÓ

Fór í alvörubíó í kvöld. Á miðanum stóð: "BEZTU SÆTI" og neðst "Varðveitið miðann unz sýningu er lokið"

Í anddyrinu var tímavél sem gerði mig 40-45 árum yngri! Enga fann ég reyndar poppkornslyktina, enda voru á þeim tíma, í besta falli, seldir litlir, lokaðir plast-(eða sellófan-?) pokar með köldu poppi.

Allt virtist lítið eða ekkert breytt. Fyrst inngangurinn og miðasalan, svo anddyrið, innihurðir, veggskreytingar og allt hvaðeina. Sætin eru því miður líka af gamla skólanum og eitthvað hefur afturendinn á mér dreift sér meira en stólaseturnar. Fer með kodda næst og í "aðhaldssamfellu".

Frábært að Kvikmyndasafn Íslands skuli hafa þetta húsnæði til afnota (eiga?) Spurning hvort ekki væri löngu búið að rífa allt í tætlur, væri húsið í Reykjavík?!

BÆJARBÍÓ í Hafnarfirði sýndi í kvöld sænsku myndina "Elvira Madigan" frá 1967 (m.ísl.texta) Verð 500 krónur. 

Sýningaskrá fæst og er þ.a.a. líka á netinu.

 

Væru ekki flestir til í slíkt lífshlaup?

Næsta líf eftir Woody Allen 

Í næsta lífi langar mig að lifa afturábak. Þá myndi maður byrja dauður, svo það væri frá.  Eftir það vaknaði maður á elliheimili og liði betur með degi hverjum uns manni yrði hent út fyrir að vera of hraustur. Þá gæti maður farið heim og nýtt lífeyrinn. Svo þegar þú hæfir störf fengirðu gullúr og partý haldið á fyrsta degi.

 

Þá kæmi 40 ára vinnutímabil, þangað til þú ert orðinn nógu ungur til að njóta þess að hætta störfum.

Þú djammar, drekkur brennivín og sukkar svona almennt, þangað til þú verður tilbúinn fyrir framhaldsskólann.  Næst færirðu í grunnskóla, nytir æskunnar,bernskunnar og leikjanna. Þú bærir enga ábyrgð, ekki heldur þegar þú ert orðinn ungbarn - þangað til þú fæðist.

Síðustu 9 nýturðu þess að fljóta um í umhverfi sem sæmdi lúxus heilsubaði, með jöfnum hita og allri þjónustu. Íverustaðurinn stækkaði með hverjum degi og Jibbí, þú endar allt sem dásamleg fullnæging!

 

Takist til þóknanlegrar meðferðar.

Gott sjálfsálit er mikilvægt

Vinkona mín fór ásamt annarri í Bónus fyrir rúmri viku. Sú ætlaði að útbúa spennandi smárétti til að bjóða útlendum gestum. Hún vildi endilega kaupa hrútspunga, það væri eitthvað svo "ekta".

Hún fann ekki pungana góðu; hélt þeir væru e.t.v. ekki til sölu nema rétt um Þorrann en vildi samt ganga úr skugga um það.  Eftir skimun í allar áttir og flest skot Bónuss (í Kópavogi) sá hún loks mann í Bónus-treyju. 

"Eru ekki til hrútspungar?"  "Schorrí, da, njé, schlopf blash bla". Hún mátti svo sem vita að loks þegar maður finnur einhvern til aðstoðar, er sá í allflestum tilvikum útlendingur.

"HRÚTSPUNGAR!!!" sagði hún nú mjög skýrt og bara þetta eina orð, sá að ekki þýddi að gera flókna fyrirspurn. Aumingja maðurinn virtist hafa þó nokkra þjónustulund til að bera, horfði með fullri athygli í andlit spyrjandans, en spurnarsvipurinn gaf upp að hann skyldi ekki boffs. (Þvílík bjartsýni líka að reyna að spyrja útlending um svo lítt þekkta vörutegund)

Umrædd kona er ansi blátt áfram (vinkonan hafði fært sig aðeins frá, enda vön þrasi og stundum veseni hjá hinni) Konan reyndi einu sinni enn, sagði hátt og skýrt "hrútspungar" og benti í átt að fermingarbróður aumingja útlendingsins. "Ook, ook, OK, veit" svaraði hann og gekk ákveðnum skrefum burt frá þeim. Þær litu hvor á aðra og nokkuð ánægðar með að hún skyldi hafa notað hugmyndaflugið og látbragðið það listilega að hún hefði komið manninum í skilning.

Hann kom að vörmu spori, brosti fallega og rétti henni pakka af taðreyktum hrossabjúgum.

KRÓKADÍLL í kerfinu (Holræsa-? Nei, heilbrigðis-)

Gott tilboð en bara uppselt

Ég hélt ég væri í góðum díl við heilbrigðiskerfið, en mætti krókadíl.

Ætlaði mér aldrei að blogga um sjálfa mig en mér var bara ofboðið.

Hvað ef ég væri ekki ég, heldur gömul kona (eða karl), óframfærinn unglingur eða annar sem treysti á kerfið án þess að reyna að bera hönd fyrir höfuð sér þegar á móti blési?

Læt þessa "sögu" frá mér sem víti til varnaðar og ábendingu fyrir ástvini þeirra sem lasnir eru og hafa ekki þrek eða uppurð til að olnboga sig áfram í frumskóginum án hjálpar. Svo vonast ég auðvitað líka eftir einhverri vorkunnsemi

Þegar ég fer út úr húsi er ég yfirleitt á leið til að hitta einhvern úr heilbrigðiskerfinu. Allar færslur í dagbókinni minni byrja á: "hjúkrunar-, sjúkra-, heilsu-, læknis-, rannsóknar- eða öðru í svipuðum dúr, sem ég man ekki að nefna í augnablikinu.

Yfirleitt fæ ég frábæra þjónustu; allir elskulegir, hjálpsamir og nærgætnir, en bara EKKI ALLTAF.

Um daginn fékk ég óbærilega verki. Hafði áður verið „bara" slæm.  Svo illa var ég haldin að klósettferð varð að dagsverkefni og það með óhljóðum.

„Eftir helgina" hringdi ég í gigtarlækninn minn og bað um að hann hringdi í mig (þann háttinn hefur hann á símaviðtölum) 

Einhverra hluta vegna náði hann ekki að sinna því. Um nóttina, svefnlaus af verkjum, sendi ég honum rafpóst; sagðist illa haldin og hvort hann héldi að hann gæti eitthvað reynt að hjálpa mér.

Hann hringdi daginn eftir, sagði mér að panta tíma hjá honum og ávítaði mig fyrir að hafa haft samskipti með rafpósti, - það væri lögbrot.

Fékk tíma hjá honum eftir 12 daga!!!  Nú var ég farin að tárast. Gat engan veginn verið, stöðugir verkir, líka sitjandi og liggjandi. Gat ekkert gert. Svona gæti ég ekki verið í næstum hálfan mánuð!  Furðulegt hvað það ofarlega samt að komast ekki með góðu móti á klóið.

Pantaði tíma hjá heimilislækni. Fékk tíma eftir 8 daga! Of langt líka.

Reyndi að fá tíma „bara hjá einhverjum" í læknastöðinni þar sem „minn" er. Enginn laus fyrr en „minn".  Mér bent á Gigtarfélagið.

Gigtarfélagið með einn lækni, tekur ekki fleiri sjúklinga. Mér bent á Göngudeild gigtarsjúklinga.

Göngudeild gigtarsjúklinga tekur ekki á móti fleiri (nýjum?) sjúklingum. Bent á Læknavaktina.

Læknavaktin bendir mér á að réttari leið sé að fara á Bráðamóttökuna.

Bráðamóttakan gat ekki sinnt þessu og baðst frá því að ég kæmi, þeir gætu ekkert hafst að.

Einhvern þeirra sem ég talaði við í þessari þvögu, spurði hvort ekki væri bara skást að lenda í „mjúku bílslysi" Farið væri þá allavega með mig í sjúkrabíl á einhvern stað til aðhlynningar.

Tveimur dögum eftir að „minn" ávítaði mig fyrir rafpóstsendinguna og ofangreindar bænaleiðir, fór ég á Læknavaktina, án þess að gera boð á undan mér. Þaðan fór ég með lyfseðil fyrir 20 stk af verkjalyfi.

Er þetta algengt?  Hvert á maður að leita í bráðanauðsyn?  Hvað gera aðstandendur andlega og líkamlega sjúkra þegar svipað stendur á?

ÞRIÐJI heimurinn. Hvar eru FYRSTI OG ANNAR heimurinn?

Búinn að leita nokkuð í fræðibókmenntum, kannski ekki nóg úr því að ég fann ekki skýringu. Nú bið ég því aðra beturvitringa að senda mér fróðleik.

Öll heyrum við talað og skrifað um "Þriðja heiminn". Við höfum óskýra (allavega ég) hugmynd um hvaða lönd flokkist þar undir.

Veit einhver nánari skilgreiningu á þessum "heimi" og AF HVERJU ÞETTA ER KALLAÐ "ÞRIÐJI HEIMURINN"? Það leiðir svo af sér aðra spurningu sem mig langar líka rosalega að fá svar við:

HVAR ER ÞÁ FYRSTI HEIMURINN OG ANNAR HEIMURINN?

 

Aldrei hefði mér dottið í hug að ég ætti eftir að vitna í þennan greinarhöfund. Finnst skrifin bara mögnuð.

 Grein í Fréttablaðinu, þriðjudaginn 25. mars 2008. Höf. Hannes Hólmsteinn Gissurarson.

Í DAG / Íslamistar

Leturbreytingar og undirstrikanir gerðar af ylhyra

Nýir brennuvargar?

Leikritið "Biedermann og brennuvargarnir" eftir svissneska rithöfundinn Max Frisch var frumsýnt í Zürich vorið 1958. Hér var það fyrst sett á svið vorið 1962 í Tjarnarbæ.

Leikritið "Biedermann og brennuvargarnir" eftir svissneska rithöfundinn Max Frisch var frumsýnt í Zürich vorið 1958. Hér var það fyrst sett á svið vorið 1962 í Tjarnarbæ. Þar segir frá einföldum oddborgara, sem leyfir tveimur skálkum að setjast upp hjá sér og gera sig heimakomna. Þeir reyna lítt að dylja, að þeir ætla að kveikja í húsinu, og kona Biedermanns varar hann við. En Biedermann er fullur sektarkenndar og ótta og lokar augunum fyrir hættunni. Hvers vegna á hann að vera vondur við þessa aðkomumenn? Ræður hann hvort sem er við þá? Að lokum réttir hann þeim eldspýturnar til að tendra eldinn.Þótt Frisch kallaði sjálfur leikritið "prédikun án boðskapar", er margt í því bersýnilega sótt í valdarán kommúnista í Tékkóslóvakíu 1948. Einnig má lesa úr því ádeilu á andvaraleysi lýðræðissinna í Norðurálfunni gagnvart Adolf Hitler og þjóðernisjafnaðarmönnum hans fyrir stríð.

Skopmyndir og málfrelsi

Tveir danskir menntamenn, hjónin Karen Jespersen og Ralf Pittelkow, halda því fram í bókinni Íslamistar og naívistar, sem birtist fyrir skömmu á íslensku, að nýir brennuvargar séu komnir til Evrópu: Íslamistar. Síðustu áratugi hefur fjöldi múslima flust til Norðurálfuríkja.

Flest er þetta gott fólk í leit að betri lífskjörum. En meðal þess hefur risið upp hreyfing, íslamisminn, sem ræðst beint á ýmis vestræn verðmæti, aðallega málfrelsi og jafnrétti kynjanna. Þegar Jótlandspósturinn birti skopteikningar af Múhameð spámanni, ætlaði allt um koll að keyra í ýmsum múslimalöndum og í röðum danskra íslamista. Teiknararnir urðu að fara í felur. Þótt í ýmsum múslimaríkjum, einkum Íran og Sádi-Arabíu, sé rekinn hatursáróður gegn kristni og Gyðingdómi í skólum og fjölmiðlum, vildu erindrekar þessara ríkja takmarka frelsi til að gagnrýna Íslam opinberlega í vestrænum löndum. Þeir vildu í raun hrifsa af okkur dýrmætan ávöxt mörg hundruð ára frelsisbaráttu, málfrelsið.

Morð og morðhótanir

Önnur dæmi eru alkunn. Rithöfundurinn Salman Rushdie, breskur ríkisborgari, var dæmdur til dauða í Íran fyrir eitt verk sitt og verður að fara huldu höfði. Ayaan Hirsi Ali, flóttakona frá Sómalíu, skrifaði handrit og var þulur í heimildarmynd um kúgun kvenna í múslimaríkjum, sem hollenski leikstjórinn Theo van Gogh gerði. Íslamisti einn myrti van Gogh í nóvember 2004 og sendi Hirsi Ali morðhótanir, svo að hún varð að fá lögregluvernd.

Hættan er aðallega af ofsatrúarfólki í hópi innflytjenda frá múslimaríkjunum. Þótt það meti góð lífskjör í Norðurálfuríkjunum nógu mikils til að flytjast þangað, sættir það sig ekki við frumverðmæti hins vestræna menningarheims, til dæmis jafnrétti kynjanna. Íslamistar í hópi innflytjenda reyna að kúga konur á sama hátt og gert er í Íran og Sádi-Arabíu (en ekki víða annars staðar í múslimaríkjum). Þær eiga að hylja sig, ganga með höfuðklút, tákn ófrelsis og kúgunar. (Raunar er eðlilegast að banna slíka klúta af öðrum ástæðum en trúarlegum: Þeir eru dulbúningar. Unnt verður að vera að bera kennsl á fólk á förnum vegi.)

Einfeldningar eins og Biedermeyer

Sumir Vesturlandabúar myndu vitna í gamalt spakmæli: Eftir landssið skulu lifa þegnar. Ef múslimskir innflytjendur vilja ekki sætta sig við vestrænan landssið, málfrelsi og jafnrétti kynja, þá ættu þeir að snúa aftur til múslimaríkjanna. Aðrir Vesturlandabúar láta eins og Biedermayer (eftirnafnið skolast til / ylhyra) sektarkennd og ótta stjórna sér og loka augunum fyrir hættunni. Þeir afsaka jafnan íslamistana.

Þegar Ayuun Hirsi Ali kom til Íslands á vel heppnaða bókmenntaráðstefnu haustið 2007, skrifaði ungur blaðamaður, að gagnrýni hennar á stjórnarfar í múslimaríkjum væri "ófrumleg og einfeldningsleg". Hefði hann sagt hið sama um gagnrýni Þórbergs á stjórnarfar í Þýskalandi fyrir stríð?

Fréttablaðið sagði frá því 26. nóvember 2001, að stjórnendur Austurbæjarskóla hefðu tekið svínakjöt af matseðli skólans "í virðingarskyni" við þá nemendur, sem ekki snæði slíkt kjöt sakir trúar sinnar. Þetta hljómar sakleysislega, en kann að vera upphaf að öðru ískyggilegra. Íslendingar þurfa að fylgjast vel með þeim, sem gera sig líklega til að verða brennuvargar. Biedermayer (eftirnafnið skolast til / ylhyra) hugsaði: Heiðra skaltu skálkinn, svo að hann skaði þig ekki. Við hljótum að svara: Skálkurinn mun skaða þig, ef hann getur, svo að best er að vera við öllu búin.

Iranskar flugfreyjur taka niður slæðurnar í millilandaflugi

Þetta gera þær af tillitssemi við þá farþega sem ekki tilheyra islam.

.

.

.

.

.

.

.

.

Sennilegt? Þetta gerðu íslenskar flugfreyjur þó í pílagrímafluginu forðum, með "hinum" formerkjunum

MARSIPANsálmabækur og "5 mínútna BIBLÍAN"

Grimmt eru auglýstar til sölu "MARSÍPANsálmabækur" annars vegar og "FIMM MÍNÚTNA Biblían" hins vegar. Víst hljóta það að vera fermingarbörn og -veisluhaldarar sem auglýsingarnar miða á.

Ég hef ekkert á móti því að Biblían og mörg önnur þung rit- og hugverk séu sett fram á einfaldan hátt, fyrir þá sem vilja kynna sér efnið án þess að grúska djúpt strax. Oft sökkvir maður sér seinna meir ofaní efni sem manni hefur verið veitt innsýn í með einfaldri framsetningu.

Þar með getur Fimmmínútnabiblían verið fínt yfirlit til að velja það sem maður vill læsa sig í til að byrja með.

MARSÍPANsálmabókin finnst mér svolítið skrýtin. Sennilega myndi ég kveikja í eins og einum (a.m.k. félags) -fána eða brjóta litla rúðu,ef múslímar byggju til sálmabók kristinna, úr kökuklessu með kremklessum, innpakkaðri í útflatta sælgætisþekju og mynduðu úr öllu heila klabbinu, - þessa líka fínu sálmabók.

Nú þyki ég e.t.v. tvísaga, en mér finnst stórskemmtilegt að borða góðar kökur, sama hvernig þær eru í laginu og það særði mig ekkert, hvort sem hún væri í formi frelsarans, bókar, bíls eða lims. Ef gottið er gott, þá er það gott.

EN, nú kemur "en-ið".  Hlustaði á viðtal við prest og annan "guðhræddan" einstakling í útvarpsviðtali fyrir nokkrum dögum. Presturinn sagði það orðið æ algengara að börn kynnu ekki Faðir vorið þegar þau kæmu til fermingarfræðslu. Bænakunnátta fátækleg og trúarjátningin algjört torf fyrir blessaða englana. Það þótt nú ekki par fínt þegar ungmenni voru fermd "upp á Faðir vorið"í gamla daga, það þýddi að litlu hefði verið hægt að troða í þau af andlegum fróðleik. Núna virðist nóg að geta skrifað undir debetkortskvittunina til að fá að fermast.

Svo er eitt sem ég skil ekki. Borgaraleg FERMING, hvað er það? Jú, ég veit hvað þar fer fram og líst ekkert illa á það. Margt kennt þar sem bæta mætti inní kristilegu fermingarfræðsluna.

En FERMING þýðir STAÐFESTING. Ungmennin sem láta fermast eiga að heita að þau séu að staðfesta bókun í trúarsamfélag sem forráðamenn gerðu með skírninni. Hvað eru borgaralegu fermingarbörnin að staðfesta? Mér finnst þetta hálfgerð uppgerð. E.t.v. finnst þeim að sé verið að staðfesta að þau séu orðin fullorðin eða? Nafnið á athöfninni er allavega notað í nýjum tilgangi.

 

 

Dæmum endilega Kóraninn án þess að þekkja hann, eins og sumir múslimar nýta sér hann til að kúga þá sem ekki kunna hann (oft ekki einu sinni að lesa)

Kóraninn er ekki stór bók, þ.e. ekki orðmörg. Væri kannski sneddí að kynna sér sitthvað sem við vitum ekki úr þessari góðu bók. Það er svo ömurlegt að gleypa ótuggið frá næsta manni eða fjölmiðli það sem um aðra er haldið fram (í þessu tilviki islam) Við dæmum fyrirfram = fordæmum. Myndum okkur frekar skoðun með því að kynna okkur efnið.

Víða á Netinu er að finna fróðleik um islam. T.d. á þessari slóð er m.a. allar (114?) "súrur" Kóransins að finna og ýmsar útskýringar og fræðsla um  trúarbrögðin.http://en.wikipedia.org/wiki/Qur'an 

Það er fullkomlega óviðeigandi að nota svo kæruleysislegt orðatiltæki um jafn grafalvarleg mál . . .  en þeir sem verða svona óskaplega móðgaðir, særðir og niðurlægðir við það sem aðrir gera... eru einfaldlega að leita uppi eitthvað til að hafa "á" hina (það hét að snapa fighting)

Þeir hljóta að finna fróun í því að sjá hvernig farið er með Biblíuhetjurnar okkar sem rústaða húðflúrsrokkara t.d. Jesús Kristur Ofurguð? (flott rokksýning að mínu viti)

Sá óhugnaður þekkist nú að trúarhreyfingaforsprakkar hafi drepið allan söfnuðinn sinn, þ.m.t. börnin - ekki man ég að það hafi verið tekið fram að það tengdist islam.

Ég held við verðum að draga úr því að setja samasemmerki á milli trúarbragðanna og fólks sem þykist aðhyllast þau. Múhameðstrúarfólk er margt undur indælt fólk, og sennilega flest (þekki bara til fáeinna úr mannhafinu). En innanborðs eru líka geðveikir, ofbeldishneigðir ofstopamenn, sem svífast einskis til að ná fram sínum markmiðum, þótt þeirra raunveruleiki snerti hvergi okkar eigin.

Ósóma, Ósama, Óbama, Braggi. Múhameð Barack Hússein Óbama.

Við ættum að geta verið sammála um að fordómar séu af hinu illa. Það því afleitt að fólk sé vænt um að vera með fordóma, þegar það einfaldlega hefur sína SKOÐUN, á mönnum og málefnum. Mjög margir nota orðið "fordóma" um álit sem e.t.v. er ekki viðtekið. Fordómar, eins og orðið segir, er það þegar við leggjum dóm á eitthvað sem við höfum ekki sannreynt = við dæmum fyrirfram.  Hafi maður hins vegar kynnt sér málefnið og sé enn (sem áður?) á móti því, þá hefur maður hina eða þessa skoðun á málinu, - ekki lengur FORdóma.

Þarna náði málfarsfasisminn tökum á mér svo að ég fór út af sporinu.

Fordómar eru hvað hættulegastir þegar þeir beinast að manni sjálfum, - eigin fordómar. Eitt besta dæmið um það er þegar fólk með e-a kvilla eða sjúkdóma finnst það verða að fara í felur með ástandið. Ofarlega á þeim lista er feluleikurinn með geðrænu vandamálin. Sé ég haldinn geðröskun, hvernig get ég þá ætlast til að samferðamenn mínir taki mér sem jafningja ef ég sjálfur fer í felur með ástandið og skammast mín fyrir það?

Kveikjan að þessum skrifum var sú að ég heyrði umfjöllun um "Barack og Clinton". Þá leyfði fólk sér að halda því fram að það væri ekki hægt að kjósa til forseta, mann sem héti bæði Mohammad og Hussein. Svo kemur "versta útgáfan", þ.e. eigin fordómar Obama sjálfs. Hann eða hans pótintátar héldu því leyndu í lengstu lög að hann bæri arabísk nöfn sem yfirleitt eru tengd áhangendum islam. Ekki kann fólk við að hengja á hann að hann sé "litaður". Það væri ekki frekar viðeigandi en að halda því fram að Hillary væri kona!

Ja, hérna. Við eigum þá e.t.v. eftir að veita í stöður (eða aftra frá þeim) eftir geðþótta foreldranna við nafngiftina! Davíð, algengt gyðinganafn, við stjórn seðlabanka, ætti þá vel við staðalmyndina um gyðingaaurapúkana. Ekki kæmi til greina að ráða nokkurn mann neins staðar, héti hann Adolf!!! Þá rynni nú á fólk tvær Grímur. 

Ef ráðherra verður öryrki. Ef öryrki verður ráðherra. Ráðherraöryrki, öryrkjaráðherra.

Hver er munurinn á Jóni aumingja og aumingja Jóni?

Þótt minn mesti yndisauki séu orðaleikir og vangaveltur um íslenska tungu, þá er það í þessu tilviki bara hönnun fyrirsagnarinnar sem mér fannst skemmtileg. Efnið snertir því miður fleiri en þessi einkahúmor sem e.t.v. engan annan hlægir.

Svo heitir að lífeyrisþegar séu á launum / mála / þiggjendur / bótanjótendur hjá „ríkinu" auk þess sem sumir „þiggja" greiðslur úr lífeyrissjóðnum sem þeir greiddu sjálfir í. Sumir þessara sjóða telja sig nauðbeygða til að draga úr kostnaði með því að skerða / niðurfæra greiðslur til þeirra sem dirfðust að heltast út af vinnumarkaðnum. Þetta er samt ekki „ríkið".

Það er líka flestum kunnugt að verði okkur á að græða fúlgur fjár vegna vinnuframlags í fáeina tíma á lágmarkslaunum, þá finnst „ríkinu"ótækt að hækka þannig standardinn svo rétt sé að lækka lífeyrinn u.þ.b. því sem launatekjunum nemur. Einu aðferðirnar sem ég kom auga á, var að vinna svart eða vera sjálfboðaliði.  Hið fyrra er ólöglegt svo ég valdi hið síðara.

En það eru fleiri sem „þiggja" laun frá „ríkinu". Þeir eru "eitthvað betur" launaðir en fyrrnefndir lífeyris"þegar".   Það gilda heldur ekki sömu „þú-skalt-sko-ekki-geta-bætt-fjárhag þinn" reglur um þennan hóp.  Þeir þiggja ágætis „lágmarkslaun" meðan þeir sinna því starfi sem þeim hefur verið falið. Svo þegar þeir hætta í því starfi fá þeir eftirlaun. Svo geta þeir farið í nýtt starf en þiggja eftir sem áður „gömlu" launin, allavega hluta þeirra. 

Af hverju ætli þeirra laun séu ekki skert þegar þeir fara að þiggja peninga annars staðar frá, eins og „hinir"?

Ég veit ekki. Best að gleyma því og skreppa bara í Ríkið og reyna að deyfa skömmina sem maður hefur á þessari tegund réttlætis.

Rétt eins og sjúklingurinn sem datt reglulega í‘ða viðurkenndi að brennivínið bætti ekkert heilsuna, en það væri bara skemmtilegra að vera fullur sjúklingur en edrú.

LYFJAKAUP. Ábending, -má notast við uns lyfin lækka almennt hjá okkur...

...

Þeir sem nota lyf að staðaldri, - jafnvel til lífstíðar, þurfa að vita hvar hægt sé að gera hagstæðustu kaupin því það skiptir ótrúlega miklu fyrir heimilispeninginn. Lífsnauðsynleg lyf eru reyndar ekki greidd af sjúklingnum sjálfum en við erum nú hluti af ríkinu líka svo það má gjarnan kíkja á heildarverðið þótt það verði ekki greitt yfir búðarborðið. Ég á ekki við að velja þurfi "ódýrari samheitalyf" þótt þau kunni að vera nothæf í mörgum tilvikum, heldur verðmun á "sömu" lyfjum.

Stundum leysi ég út marga lyfseðla í einu og var mörg ár að átta mig. Þess vegna vona ég að ég spari einhverjum óþarfa pælingar með þessari ábendingu.

Apótek sem eru ekki í "keðjum" eru áberandi ódýrari fyrir sjúklinginn. Löngu hættur að kaupa lyf í Lyfjum og heilsu eða Lyfju, nema bráðatilvik komi upp og Lyfja, ein lyfjaverslana, opin.

Lítið dæmi: Þurfti á sýklalyfi að halda (tryggingarnar borga ekkert í þeim), fór í Lyfju og spurði af rælni um verðið sem reyndist vera milli 4000 og 5000 krónur. Leist ekki á tilraunameðferð á þessu verði svo ég tók lyfseðlabunka með og innleysti sýklalyfið og "bunkann" í Skipholtsapóteki. Fyrir allt góssið borgaði ég tæpar 4000 krónur. Þetta er auðvitað ekki línan. Það eru afslættir, mismunandi eftir verði lyfsins (meiri afsláttur (hærra hundraðshlutfall) eftir því sem lyfið er dýrara) og margir fleiri þættir sem taka þarf með í reikninginn (m.a. skammtastærðir)

Viðmiðunarreglan mín er að fara í lyfjaverslun sem á enga "nöfnu"

Ætli ég sé þá ekki bara BLOGGGUNGA

„Góðan dag, Guðmundur Hannesson heiti ég, mér sýnist vera að vera loftlaust dekkið hjá þér“ (vinsamleg ábending)

„Gott kvöld, Eiríkur Magnússon heiti ég, mér sýnist hann ætla að fara að rigna“ (óformleg samskipti og kæruleysisleg yfirlýsing)

„Komdu sæl, ég heiti Hreinn Ólafsson, ég get hvergi fundið verðmerkingu á þessu kaffi“ (fyrirspurn)

„Komið þið sæl, Halldór Hannesson heiti ég, ég sé að þið eruð eins og ég að gefa öndunum brauð á þessu fagra kvöldi“ (vingjarnlegt ávarp)

„Góðan dag, Kristján Haraldsson heiti ég, ég held að það vanti 500 kall til baka“ (vinsamleg ábending á mistök og beiðni um leiðréttingu)

Ekki dytti mér í hug að kynna mig í slíkum eða svipuðum aðstæðum. Það sama á við um bloggið mitt, - annað hvort hefur fólk áhuga á því sem ég segi og skrifa, eða ekki. Án tillits til persónu minnar.

Mín blogg beinast ekki að fólki heldur málefnum sem snerta mig á einhvern hátt. Þess vegna skrifa ég um þau ef vekja mætti viðbrögð og hugsanlega ná fram leiðréttingu eða ábendingum. Bloggið mitt er ekki skrifað með mig í aðalhlutverki, heldur efnistökin.

Stundum þarf ég að nefna dæmi úr fjölskyldunni  eða af öðrum vandamönnum og þá vil ég ekki að hægt sé að finna út hvern rætt er um, trú þeirri stefnu minni að blogga ekki um persónugreinanlegan þriðja aðila.

Eitt sinn tók ég t.d. áhættu með því að segja frá afbroti og afbrotamönnum. Ég hefði ekki fyrir mitt litla líf þorað það undir nafni, af ótta við að krimmarnir gætu staðsett okkur og sett mig/okkur í hættu. Frásögnin nýttist vonandi einhverjum almenningi og örugglega lögreglu og tolli.

Gunga?  Já, já. Fínt! 

Við brýnum fyrir börnunum, en eru skrif foreldra hættulaus þegar kemur að því að öfuguggar skimi eftir fórnarlömbum?

Það er auðvitað full ástæða til að vara börn og ungmenni við því að setja of nánar upplýsingar um sig þegar þau skrifa á netið, hvort sem þau eru í samskiptum á "msn", spjallsíðum eða annars staðar þar sem barnaníðingar eiga það til að lauma sér inn og geta sett upplýsingarnar í samhengi til að nálgast barnið.

Hvað skal þá með foreldra sem skrifa mjög nánar og persónulegar upplýsingar um fjölskyldu sína og þar með börnin sín? Foreldrana má svo finna í þjóðskrárupplýsingum, símaskrám og ýmsum öðrum listum sem tengja má við nánustu fjölskyldumeðlimi.

Auðvitað nálgast þetta vænisýki hjá mér en tortryggnin nær einfaldlega tökum á manni þegar fréttist af útsmygli og einbeitni brotamanna við að komast í tæri við fórnarlömb sín.

Satt best að segja finnst mér að enginn ætti að hafa leyfi til að skrifa (blogga) um neinn persónulega, nema sjálfan sig. Ekki hefði ég kunnað foreldrum mínum neinar þakkir fyrir að skemmta sér og öðrum á minn kostnað. Þótt maður sé ungur að árum hefur maður skoðanir og er oft viðkvæmur fyrir sjálfum sér. Þótt maður flokkist undir "smáfólk" þegar skrifin fara fram, þá á maður eftir að verða eldri, stærri og gagnrýnni. Þá er það líka að þótt "smáfólkið" sem skilur e.t.v. ekki boffs í skrifunum og veit einfaldlega ekki af þeim, - þá eru það hinir eldri sem lesa.  

Siðferði markaðarins - viljum við þetta? - Ekki ég. En þú?

Öskudagur er neysluhvetjandi dagur eins og flestir aðrir dagar í okkar heimshluta. Auglýsingarnar velta yfir skilningarvit okkar áheyrendanna/áhorfendanna, svo spyrna verður við til að halda sjó.

Það er samt ömurlegast þegar auglýsingar beinast að börnum og ala á lægri hvötum eins og öfund og græðgi.  Auglýstir eru grímubúningar í Leikbæ á þann hátt að krakkarnir skuli nú koma strax að kaupa áður en einhver verður á undan að ná í þá!!!

Ein auglýsing er mér ógleymanleg fyrir álíka sakir, en hún beindist þó ekki að börnum, heldur konum, en þær eru auðvitað fífl líka. Borgarfell auglýsti sólarlampa (brúnku-) á eftirfarandi hátt:  "ÖÐLIST AÐDÁUN KARLMANNA OG ÖFUND ANNARRA KVENNA"

Ég gæti gúbbað

Bestu kveðjur austan frá hælinu

Dómur fallinn í Spaugsmálinu

Ótilkvaddir héra- og æstaréttardómarar hafa kveðið upp sinn dóm um FYNDNI.

 

Góðir hálsar, standist spaug, brandari eða ádeila ekki kímnigáfnapróf rétta fólksins ER ÞAÐ EKKI FYNDIÐ! Ekki er hægt að vísa til hærra dómstigs hér á landi en hugsanlega má vísa málinu til föðurhúsanna.

Með öðrum orðum:  Sá sem hlær að mínum brandara er húmoristi. Hlægi það mig ekki, er það ekki fyndið.

Dómarar koma víða að en akkur þykir af því að vera áberandi duglegur að koma sér á framfæri, vera með myndugan alvörusvip, vel menntaður (allavega skólagenginn), í góðri stöðu og hafa þá staðföstu trú að maður sé afspyrnugáfaður.

Hafi dómari ofangreinda þætti til að bera ÞEKKIR hann svo sannarlega muninn á því hvort gríngengi sé að spegla fáránleika stjórnmálaumræðunnar (sem felst í því núa fólki hverju sem er um nasiri)  EÐA hvort illa innrætt gengið sé eitt og sér og sjálft með skítkast.  Við hin sem skildum þetta eins og það var meint (skv. Karli Á Úlfssyni í Kastljósi) vitum samt sem áður ekkert um fyndni, því enginn deilir við dómarann.

Eini sjúkleikinn sem virðist hrjá ÓFM er skortur á húmor fyrir sjálfum sér.

Brúðarsveinar og -meyjar nýju borgarstjórnarinnar: Sviðsframkoma

Sumir stjórnmálamenn vita ekki í hvort fótinn þeir eiga að stíga, - enda ekki von.

Einn hópur hegðar sér á ákveðinn hátt - og hlegið er að því.

Næsti hópur gætir sín; vill ekki verða að athlægi - og hlegið og býsnast er yfir því.

Dularfullu mónulísuandlitin sem sáust í bakgrunni við vígslu Vilhjálms og Ólafs eiga sér skýringu.  Sumir dæstu og sögðu:  "... að þetta væri hnípinn hópur" og "ekki var gleði í andlitum þessa fólks".

Ég er mjög gleymin, man bara það sem skiptir engu máli.

Ég man t.d. þegar s.k. kvartett skeiðaði að Tjarnarbakkanum, keik og kná, falleg og brostu breitt, ánægð með hlutskipti sitt. Mjög margir gerðu grín að þeim og sögðu þau eins og smákrakka á leið i Tívolí.

Nú hafa hóparnir þeirra VÞV og ÓFM aldeilis gætt sín á að lenda ekki í því sama! Þessi grey þorðu ekki einu sinni að brosa blíðlega. Þau límdu niður brosvöðvana, það skyldi sko enginn sjá að þau kættust yfir sínu hlutskipti.

Svo nú er vandlifað.  Ekki brosa. Ekki, ekki brosa.